Το όζον είναι ένα τοξικό αέριο που αποτελεί κύριο συστατικό της αιθαλομίχλης. Είναι μορφή του οξυγόνου που αντιδρά και δημιουργεί ελεύθερες ρίζες -με άλλα λόγια, είναι οξειδωτικός παράγοντας και κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνουν οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες. Ενώ όμως η οξείδωση είναι βλαβερή όταν συμβαίνει στα υγιή κύτταρα του σώματος, είναι ωφέλιμη όταν συμβαίνει σε βλαβερούς ξένους οργανισμούς. Έτσι η οζονοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη σε ορισμένες περιπτώσεις.
Το όζον απενεργοποιεί πολλά βακτήρια και ιούς. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται για την επεξεργασία των λυμάτων και τον καθαρισμό του νερού στην Αμερική, και για τη θεραπεία των καρκινικών όγκων, των λοιμώξεων από μύκητες και των οξειών και χρόνιων λοιμώξεων από ιούς στην Ευρώπη. Υπάρχουν μερικά ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία που δείχνουν ότι το όζον είναι τοξικότερο για τα καρκινικά κύτταρα από ό,τι είναι για τα φυσιολογικά κύτταρα. Με την οζονοθεραπεία φονεύεται επίσης ο ιός HIV. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι ο ιός HIV είναι εύκολο να φονευθεί και ότι η χρήση πολλών ουσιών που τον φονεύουν in vitro (δοκιμαστικό σωλήνα) δεν είναι ασφαλής in vivo (στα έμβια όντα).
Τι είναι η οζονοθεραπεία
Η οζονοθεραπεία είναι μία μέθοδος εισαγωγής στον οργανισμό όζοντος εμπλουτισμένου με οξυγόνο. Οι ειδικοί που εφαρμόζουν αυτή τη θεραπεία εξηγούν ότι ενεργοποιεί –«αφυπνίζει»– το ανοσοποιητικό σύστημα, ενισχύοντας τους επανορθωτικούς μηχανισμούς του οργανισμού. Οι πρώτες εφαρμογές της οζονοθεραπείας έγιναν σε τραυματίες γερμανούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ασθενείς έβαζαν τα τραυματισμένα μέλη τους μέσα σε ασκούς γεμάτους όζον που είχε εμπλουτιστεί με οξυγόνο. Τα αποτελέσματα της θεραπείας ήταν πολύ ικανοποιητικά, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα τραύματα επουλώνονταν πλήρως. Αυτά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα οδήγησαν στη σταδιακή εξέλιξη των τεχνικών της οζονοθεραπείας. Όταν κατά την οζονοθεραπεία δίνεται μια μικρή δόση όζοντος ενισχύει την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος αλλά η μεγαλύτερη δοσολογία του μπορεί να αναστείλει την ίδια ακριβώς αντίδραση. Αυτό θυμίζει τη ρήση “παν μέτρον άριστον”. Όταν εισπνέεται, το όζον είναι δυνατό να προκαλέσει βλάβες στους πνεύμονες και διαταραχές στα ενζυμικά συστήματα, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και το ενδοκρινικό (ορμονικό) σύστημα.
Πώς γίνεται η οζονοθεραπεία
Η οζονοθεραπεία γίνεται με ενέσεις (ενδοαρθρικές, ενδομυϊκές, υποδόριες). Πρόκειται για ενέσεις μείγματος όζοντος με οξυγόνο στην πάσχουσα περιοχή (π.χ. στο γόνατο, τη μέση, τον αυχένα). Οι ενέσεις γίνονται στο ιατρείο, αλλά σε περίπτωση που η βελόνα πρέπει να πάει σε μεγάλο βάθος (π.χ. στη μέση, στο ισχίο) γίνονται σε νοσοκομείο ή σε κλινική προκειμένου ο γιατρός να διαπιστώσει, με τη βοήθεια μιας αξονικής τομογραφίας ή μιας ακτινογραφίας, ότι έχει τοποθετήσει σωστά τη βελόνα.
Υπάρχει και η περίπτωση της αυτο-μετάγγισης. Το θεραπευτικό όζον συνήθως χορηγείται μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται αυτο-αιμοθεραπεία (autohemotherapy), κατά την οποία αφαιρείται το αίμα από έναν ασθενή, υποβάλλεται σε επεξεργασία με όζον και μετά εγχύεται και πάλι στον ασθενή. Αν και η διαδικασία αυτή δεν περιλαμβάνει εισπνοή, υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε σχετικά με τις μακροχρόνιες επιδράσεις της. Μια τελευταία μελέτη κατέληξε ότι η οζονοθεραπεία μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα όταν κάποιος έχει κήλη.
