Όταν μιλάμε για αυχενικό σύνδρομο δεν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένη πάθηση αλλά σε διάφορα συμπτώματα που συγκεντρώνονται στην περιοχή του αυχένα δυσκαμψία, νευραλγία, ζαλάδες, πονοκέφαλος κ.α. Για να δημιουργηθεί ένα εξατομικευμένο πρωτόκολλο θεραπείας, απαιτείται μία προσεκτική διάγνωση από τον ορθοπεδικό, προκειμένου να τεθούν με σαφήνεια τα αίτια από τα οποία ξεκίνησε το αυχενικό σύνδρομο.
Η κλινική εξέταση που θα γίνει από τον γιατρό θα εκτιμήσει την κατάσταση των μυϊκών ομάδων, την ύπαρξη σπασμού ή πίεσης, την ευρύτητα της κίνησης στον αυχένα. Έπειτα, κατά την εξέταση,θα ελεγχθούν τα αντανακλαστικά των άνω άκρων και θα συγκριθούν οι πάσχουσες μυϊκές ομάδες σε σχέση με τις υγιείς. Οι ακτινογραφίες θα δώσουν μία ευκρινή εικόνα στον ορθοπεδικό για την κατάσταση των σπονδύλων και παράλληλα θα αξιολογήσουν αν είναι φυσιολογική η λόρδωση της αυχενικής μοίρας.
Για περισσότερες λεπτομέρειες και για περαιτέρω διερεύνηση των αιτιών του αυχενικού συνδρόμου, θα γίνει μαγνητική ή/και αξονική τομογραφία. Ίσως ο ορθοπαιδικός συστήσει και ηλεκτρομυογράφημα άνω άκρων προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση των νεύρων.
Από τη στιγμή που έχει επιβεβαιωθεί η διάγνωση της πάθησης, στην συνέχεια θα σχεδιαστεί το θεραπευτικό πλάνο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Η θεραπεία κινείται σε 3 άξονες:
1.Τα φάρμακα είναι η πρώτη επιλογή για την αντιμετώπιση του πόνου και την ανακούφιση από τους μυϊκούς σπασμούς. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει μη στεροειδή και μυοχαλαρωτικά, τα οποία μπορούν να λαμβάνονται για μικρό χρονικό διάστημα. Σε μερικές περιπτώσεις συνιστάται και η κορτιζόνη.
2.Οι αυχενικοί νάρθηκες και κηδεμόνες που υποστηρίζουν τον αυχένα, χωρίζονται σε μαλακούς και σκληρούς και σε γενικές γραμμές προσφέρουν μεγάλη σταθερότητα και καλά λειτουργικά αποτελέσματα.
3.Η φυσικοθεραπεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπείας για το αυχενικό σύνδρομο και ανακουφίζει πολύ από τον πόνο τον ασθενή. Η φυσικοθεραπεία μπορεί να ξεκινήσει αμέσως μόλις παρέλθει η οξεία φάση του έντονου πόνου.
