ΟΖΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η Oζονοθεραπεία  είναι μια θεραπευτική μέθοδος που συνδυάζει το όζον με  οξυγόνο και είναι ευρέως διαδεδομένη χάρη στην αποτελεσματικότητά της για πάνω από 50 χρόνια. Τον Ιούνιο του  2010 υπεγράφη  η «Διακήρυξη της Μαδρίτης σχετικά με την θεραπεία του όζοντος» από 26 διεθνείς οργανώσεις. Είναι στην ουσία το πρώτο παγκόσμιο έγγραφο σχετικά με την Oζονοθεραπεία και το τρόπο που εφαρμόζεται διεθνώς. Αργότερα, βρέθηκε ότι είναι μια χρήσιμη θεραπεία για τα άτομα με HIV προτού διατεθεί φαρμακευτική αγωγή.

Συμπτώματα και κλινικές εκδηλώσεις υποξυγοναιμίας είναι : δύσπνοια, ταχυκαρδία , ταχύπνοια, εργώδης αναπνοή, ωχρότητα, κυάνωση (μελανά χείλη ή άκρα), υγρά ή ψυχρά άκρα, ανησυχία, σύγχυση, υπνηλία, διαταραχές του προσανατολισμού.

Τα νοσήματα που μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστική ανεπάρκεια και απαιτούν χορήγηση οξυγόνου είναι:
1. Αναπνευστικές παθήσεις οξείες και χρόνιες (π.χ. ΧΑΠ, εμφύσημα, σοβαρό άσθμα, πνευμονική ίνωση , πνευμονική εμβολή, πνευμονία ,καρκίνος του πνεύμονα, βρογχιολίτιδα, δηλητηρίαση με CO, σύνδρομο παχυσαρκίας-υποαερισμού κά )
2. Καρδιολογικά νοσήματα (π.χ. οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, καρδιογενές σοκ-πνευμονικό οίδημα , καρδιακή ανεπάρκεια)
3. Νευρολογικές παθήσεις (αγγειακά εγκεφαλικά, τραύματα , όγκοι, μυασθένεια, νόσος κινητικού νευρώνα κά )
4. Καταπληξία (shock) οποιαδήποτε αιτιολογίας

Η θεραπεία με όζον πολλοί λένε ότι μοιάζει με πανάκεια για όλες τις ασθένειες. Πράγματι αυτό φαίνεται, αλλά στην πραγματικότητα αυτό οφείλεται στο πλήθος των ενώσεων που προέρχονται αρχικά από την αντίδραση του όζοντος με τα σωματικά υγρά και τελικά μπορούν να επιδείξουν πλειοτροπικά αποτελέσματα που παρέχονται από διαφορετικά όργανα.Για λόγους συντομίας μπορούμε να συνοψίσουμε μόνο τα θεραπευτικά αποτελέσματα που έχουν μέχρι στιγμής αναφερθεί:

• ακμή,
• έκζεμα,
• λιποδυστροφία (κυτταρίτιδα),
• μυκητίαση,
• ψωρίαση,
• διαβήτης,
• αθηροσκλήρωση,
• αρτηριακή υπέρταση,
• οστεοαρθρίτιδα,
• άσθμα,
• χρόνια βρογχίτιδα,
• γαστρίτιδα,
• γαστρικό έλκος,
• νόσο του Crohn,
• χρόνια δυσκοιλιότητα,
• υποθυρεοειδισμός, ημικρανίες,
• κατάθλιψη,
• αρθρικό ρευματισμό,
• οσφυαλγία,
• οστεοαρθρίτιδα,
• αρθροπάθεια,
• στεφανιαία νόσο,
• βακτηριακές λοιμώξεις από πρωτόζωα ή μυκητίαση,
• εμμηνόπαυση,
• υπογονιμότητα

Η Οζονοθεραπεία  έχει ένδειξη όταν υπάρχει αναπνευστική ανεπάρκεια , δηλαδή όταν έχει μειωθεί η οξυγόνωση του αίματος που είναι αναγκαία για την οξυγόνωση των ιστών, με σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία και τον μεταβολισμό όλων των οργάνων.
Η ελάττωση του οξυγόνου στο αίμα διαπιστώνεται αρχικά μέσω της παλμικής οξυμετρίας , και στη συνέχεια με τον έλεγχο των αερίων αίματος επιβεβαιώνεται . Επίσης με τα αέρια αίματος διευκρινίζεται ο τύπος της αναπνευστικής ανεπάρκειας (τύπου Ι νορμοκαπνική , τύπου ΙΙ υπερκαπνική ) αλλά και το είδος της μεταβολικής διαταραχής που προκάλεσε ( οξέωση ή αλκάλωση, αναπνευστική ή μεταβολική ).

ΣΩΣΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ

Το οξυγόνο ως θεραπευτικό μέσο (φάρμακο) πρέπει να χορηγείται σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες που αφορούν την ροή, την διάρκεια , τον τακτικό επανέλεγχο κλπ. Η κύρια ένδειξη οξυγονοθεραπείας είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια. Αφού τεθεί η ένδειξη, θα πρέπει να εξεταστούν (από τον ιατρό) οι δυνητικά αναστρέψιμοι παράγοντες που συμβάλλουν στην υποξυγοναιμία και φυσικά η βασική νόσος. Το οξυγόνο χορηγείται ανάλογα με τις ατομικές παραμέτρους της αναπνοής, την υποκείμενη νόσο, τη συνεργασία του αρρώστου κ.α.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ

Οι βλαβερές επιδράσεις του οξυγόνου εξαρτώνται από την πυκνότητά του, τη διάρκεια παροχής, την προϋπάρχουσα κατάσταση των πνευμόνων κ.α. Οι σημαντικότερες είναι αποτέλεσμα κακής χρήσης και είναι οι εξής:
– Σε χρόνιες πνευμονοπάθειες, όπου υπάρχει σημαντική κατακράτηση CO2,η εσφαλμένη χρήση οξυγονοθεραπείας με υψηλά μίγματα έχει ως επακόλουθο την καταστολή του αναπνευστικού κέντρου και σε ακραίες καταστάσεις την αναπνευστική οξέωση και το κώμα. .
-Ατελεκτασία κυψελίδων, μετά από χορήγηση μεγάλης πυκνότητας.
Η τοξικότητα του οξυγόνου στους πνεύμονες αφορά ιστικές βλάβες. Η τοξικότητα του Ο2 οφείλεται στην απελευθέρωση ελεύθερων ριζών Ο2 σε μεγάλες ποσότητες, επί εκθέσεως σε υψηλές μερικές πιέσεις Ο2 .Είναι γενικά παραδεκτό ότι η πυκνότητα οξυγόνου πάνω από 60-70% και για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να προκαλέσει τοξικές εκδηλώσεις όπως βήχα, τραχειοβρογχίτιδα, σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας ή ίνωση στους ενήλικες.